116. Francis Fukuyama i koniec historii.
- Fukuyama jest autorem słynnego eseju z 1989 “Koniec historii?”, który stał się zaczątkiem książki The End of History and the Last Man. Filozof przywołuje w nim poglądy Hegla mówiące o tzw. końcu historii. Fukuyama formułuje tezę, iż proces historyczny w pewnym sensie zakończył się wraz z upadkiem komunizmu (czyli państw tzw. realnego socjalizmu) i przyjęciem przez większość krajów systemu liberalnej demokracji. Liberalna demokracja oraz rynkowy porządek gospodarczy mają być, wg Fukuyamy, najdoskonalszym z możliwych do urzeczywistnienia systemów politycznych (choć nie idealnym). W przekonaniu Fukuyamy współczesna demokracja liberalna jest zbiorem politycznych instytucji powołanych do obrony uniwersalnych praw, uświęconych zapisem w takich dokumentach, jak Powszechna Deklaracja Praw Człowieka.
- W książce “Ostatni człowiek” Fukuyama próbuje odpowiedzieć na takie pytania jak: Czy przetrwanie demokracji nie zależy w jakimś stopniu od poczucia wyższości jej obywateli nad innymi? Czy ono z kolei, połączone z obawą przed staniem się pogardzanym „ostatnim człowiekiem”, nie doprowadzi do nowych wojen, które cofną nas do poziomu barbarzyństwa, „pierwszych ludzi”?
- Krytyka transhumanizmu: W książce"Koniec człowieka" Fukuyama wygłasza pogląd, że transhumanizm może tak naprawdę krytycznie zaszkodzić postępowym ideałom liberalnej demokracji przez fundamentalną zmianę natury ludzkiej i ludzkiej równości. "Biokonserwatyści" pokroju Fukuyamy utrzymują, że każda próba zmiany naturalnego stanu człowieka (jak klonowanie człowieka czy ingerencja w ludzki kod genetyczny) jest z gruntu niemoralna.