8. Zobowiązania specyficzne i gatunkowe

Przedmioty będące treścią zobowiązania mogły być oznaczone indywidualnie (species) lub gatunkowo (genus). Te pierwsze miały ściśle określone cechy, odnosiły się do konkretnych przedmiotów (np. niewolnik o określonych cechach). Te drugie z kolei odnosiły się do przedmiotów należących do danej grupy (np. orzechy - nie muszą być te same, ważne żeby były takie same). Zobowiązania specyficzne dotyczyły rzeczy oznaczonych indywidualnie, a zobowiązania gatunkowe - oznaczonych gatunkowo.

Podział ten miał istotne znaczenie przy zobowiązaniach zwłaszcza kupna-sprzedaży.

Jeśli po zawarciu zobowiązania a przed jego wykonaniem przedmiot świadczenia uległ uszkodzeniu lub zniszczeniu, to jeśli był to przedmiot indywidualnie oznaczony, świadczenie gasło, bo stawało się niemożliwe do wykonania. Tracił na tym kupujący. To on ponosił ryzyko uszkodzenia i zniszczenia przedmiotu.

Natomiast w przypadku uszkodzenia/zniszczenia rzeczy oznaczonej gatunkowo, zobowiązanie zachowywało ważność, bo można było je wciąż wypełnił. Tutaj ewentualną stratę mógł ponieś sprzedawca.

Świadczenia gatunkowe miały też duże znaczenie dla gospodarki - przy większej ilości rzeczy można je było wykonać częściowo, w kolejnych ratach.