Rewolucyjny konserwatyzm
- Rewolucja konserwatywna – szeroki nurt intelektualny w Republice Weimarskiej. Jego przedstawiciele reprezentowali często bardzo odmienne stanowiska polityczne i ideologiczne, łączył ich jednak nacjonalizm, antymarksizm i antyliberalizm. Choć wielu rewolucyjnych konserwatystów wspierało intelektualnie narodowy socjalizm, po roku 1933 ich znaczenie było marginalne.
- W opinii Franciszka Ryszki, rewolucyjny konserwatyzm zdefiniować można - w ujęciu negatywnym - jako "kierunek wyrażający antytezę dorobku wielkiej rewolucji francuskiej, tzn. antytezę liberalizmu, demokracji parlamentarnej, kosmopolityzmu, pacyfizmu, wilhelmińskiego Schlaraffenland, a także >>ubocznych produktów<< XIX w. – marksizmu i… anarchizmu, tak bowiem osądzano je w tym gronie". Cechą wyróżniającą tego nurtu był natomiast "mistyczny, irracjonalny nacjonalizm, wzbogacony wszakże o elementy socjalne
- Edgar Julius Jung: W opublikowanej w 1927 książce wyłożył teoretyczne podstawy rewolucyjnie zmienionego konserwatyzmu, stając się jednym z głównych propagatorów rewolucji konserwatywnej – duchowo-politycznego ruchu młodych sił konserwatywnych, opowiadających się za państwemautorytarnym a przeciwko liberalnym wartościom demokracji weimarskiej.
- Jung sięgał po naukę neo-kantowską a także odwoływał się do prac Wilhelma Dilthey'a i Henri Bergsona. Uważał, że polityka musi być a-racjonalna, zorientowana metafizycznie; postulował ponadjednostkowe, transcendentne podejście jako fundament wszelkiej kultury – nową pozycję konserwatywną, przez którą człowiek miał ponownie wpływać na rozwój historii. Opowiadał się za myśleniem historycznym a nie biologicznym. Uniwersalizm Junga był politycznie anty-pluralistyczny. Ponadto Jung opierał swoją polityczną filozofię na idei ponownej chrystianizacji, nawiązując do Nikołaja Bierdiajewa. W eseju pt.: „Deutschland und konservative Revolution” (1932) rewolucję konserwatywną zdefiniował w następujący sposób: Rewolucją konserwatywną nazywamy ponowne zwrócenie uwagi na wszystkie te prawa i wartości, bez których człowiek traci połączenie z naturą i z Bogiem i nie moze zbudować prawdziwego porządku.
- Jung jednoznacznie odgraniczał się od narodowych socjalistów – odrzucał koncepcję narodów, opowiadając się za ponadnarodowym, federalnym porządkiem w Europie Środkowej, której jądrem miała być Rzesza Niemiecka. Jednak opowiadał się za ujarzmieniem narodowych socjalistów, wierząc że konserwatywna inteligencja jest w stanie przejąć kontrolę nad nowym reżimem. W lipcu 1932 pisał, że to narodowi socjaliści mieli zaszczyt pokonać Republikę Weimarską, co zaskarbiło im wdzięczność konserwatystów, podkreślając jednocześnie, że intelektualne warunki dla rewolucji niemieckiej zostały stworzone poza obozem narodowego socjalizmu, który jedynie przejął zadanie organizacji ruchu masowego a jego powodzenie nie daje prawa do odrzucenia awangardy intelektualnej.