Jeremy Bentham
- Definicja utylitaryzmu: najwyższym dobrem jest pożytek jednostki lub społeczeństwa, a celem wszelkiego działania powinno być „największe szczęście największej liczby ludzi"
- Zasada użyteczności: punktem wyjścia do wszystkich rozważań u Benthama jest teoria użyteczności. Na podstawie obserwacji życia codziennego stwierdził on, że wszyscy ludzie podlegają rządom dwóch suwerennych władców - przykrości i przyjemności. Uczucia te są odczuwane przez wszystkich ludzi, niezależnie od ich wykształcenia czy pozycji społecznej. Przez zasadę użyteczności (inna nazwa: zasada najwyższego szczęścia) rozumie Bentham zasadę, która "aprobuje lub gani wszelką działalność zależnie od tego, czy wykazuje ona tendencję do powiększenia lub zmniejszenia szczęścia obchodzącej nas strony; lub, co na jedno wychodzi, tendencję do popierania tego szczęścia lub przeszkadzania mu". W myśl tej zasady postępowanie ludzi jest moralne wtedy i tylko wtedy, gdy prowadzi w danych okolicznościach do "największego szczęścia jak największej liczby ludzi".
- Dobro społeczeństwa a dobro indywidualne: Bentham twierdził, że nie ma dobra społecznego, które byłoby niezależne od dobra poszczególnych jednostek. Uważał, że podstawowe interesy ludzi nie są ze sobą sprzeczne i dadzą się sprowadzić do wspólnego mianownika. Za jedną z najbardziej charakterystycznych cech natury ludzkiej uznał "życzliwość dla innych ludzi". Prowadziło to do kolejnej konstatacji, głoszącej, że rozumne dążenie do osobistego szczęścia, działanie zgodne z własnym interesem przyczynia się do zwiększenia dobra ogółu i jego pomyślności. Nawiązując do liberalnych wywodów ekonomistów, Bentham dowodzi, że dążenie do zaspokojenia własnych przyjemności i interesów to nie czysty egoizm, bo to poprzez realizację swoich interesów najlepiej realizuje się interesy ogólne. Dobro społeczne jest sumą dóbr indywidualnych
- Własność: Z rozważań Benthama odnośnie przyjemności dobrobytu wynika, że własność jest czymś bezwzględnie potrzebnym, aby człowiek mógł się czuć szczęśliwy. Z tego wypływają konkretne wnioski o charakterze politycznym i prawnym. Państwo oraz ustawodawstwo powinny ograniczyć się do troski o bezpieczeństwo obywateli, tzn. ochraniać ich osobowość, nietykalność fizyczną oraz własność. Środkiem pomocy biednym nie może być zniesienie własności lub odebranie jej bogatym, lecz oszczędność i filantropia. Państwo, poza aktywnością w zabezpieczaniu prawa własności powinno zachowywać się biernie, ponieważ rozwinięcie interwencjonalizmu grozi powszechną pauperyzacją.
- Teoria dowodów: Traktat o dowodach sądowych. Przez dowód, najogólniej, uważa on fakt, który uznaje za istniejący, prawdziwy, który ma służyć za podstawę wiary w istnienie lub nieistnienie innego faktu. Wszelkie dowód zawiera więc dwa elementy - główny (ten, którego istnienie lub nieistnienia ma być udowodnione), i prawdopodobny (służy do udowodnienia istnienia lub nieistnienia głównego elementu). Wszelka decyzja oparta na dowodzie musi być rezultatem rozumowania - Ponieważ pewien fakt istnieje, wnioskuje stąd o istnieniu drugiego konkretnego faktu.
- Sprawiedliwość: Sędzia na podstawie dowodów uznaje dany fakt za prawdziwy lub nie, zawsze jednak orzeczenie musi być oparte na dowodach - sędzia przyjmuje dowody jednej i drugiej strony, zestawia je i wydaje orzeczenia na podstawie ich mocy przekonywającej. Orzeczenie jest sprawiedliwe, gdy jest zgodne z ustawą. Sprawiedliwość - oddanie obywatelowi tego, co mu się należy zgodnie z przepisami prawa
- Stosowanie prawa: Za środek prowadzący do urzeczywistnienia zasady użyteczności uważał Bentham racjonalne prawodawstwo. Prawo jest racjonalne wtedy, gdy jest użyteczne, użyteczne zaś jest wówczas, gdy potrafi obywatelom zapewnić bezpieczeństwo, obfitość posiadania oraz równość.
- Wątki ustrojowe: Bentham bardzo silnie podkreślał swoje obawy przed niebezpieczeństwem ograniczenia wolności jednostek przez państwo. Stąd aprobował ustrój demokracji politycznej. Jego zdaniem tylko w demokracji interesy rządzących i rządzonych są podobne.