Paweł VI
- Paweł VI, właściwie Giovanni Battista Montini, papież w latach 1963-1978.
- Doprowadził do końca prace II soboru watykańskiego i zamknął jego obrady 8 grudnia 1965. Wprowadził szereg reform. W 1964 utworzył Sekretariat do spraw Religii Niechrześcijańskich, rok później Sekretariat dla Niewierzących i w miejsce Świętego Oficjum - Kongregację Doktryny Wiary. W 1966 zlikwidował Indeks ksiąg zakazanych, przeprowadził głęboką reformę funkcjonowania kurii rzymskiej. Jego planem była rewizja kodeksu prawa kanonicznego i działanie na rzecz pokoju i jedności chrześcijan.
- 26 marca 1967r. ogłoszona została encyklika społeczna Pawła VI o nazwie Populorum Progressio, nazwano ją traktatem na temat prawa do rozwoju narodów ubogich.
- Papież we wstępie wyjaśnia, że rozwój Ludów, które są dotknięte klęska głodu, nędzy lokalnych epidemii, ciemnoty, Ludów które chcą być częścią dóbr stworzonych przez cywilizację nie są dla Kościoła obojętne, po II Soborze Watykańskim Kościół uświadomił sobie jak ważna jest pomoc tym ludziom. Kościół wzywa każdego do pomocy narodom głodującym, jednocześnie sam także podejmuje pewne działania, a mianowicie do najwyższych organów Kurii Rzymskiej dołączyła komisja papieska mająca na celu pobudzać cały Lud Boży do pełnego uświadomienia sobie zadań, jakie nakładają nań czasy obecne; tak mianowicie, aby z jednej strony wzmagał się rozwój ludów uboższych, a sprawiedliwość społeczna krzewiła się wśród narodów, z drugiej zaś, by udzielano narodom mniej rozwiniętym takiej pomocy, dzięki którym mogłyby same zadbać o własny rozwój. Papież wzywa, by pomagać przy rozwoju tak poszczególnych ludzi jak i całych narodów.
- Papież Paweł VI nawołuje do podjęcia starań, aby zmienić istniejące niesprawiedliwości, ale te zmiany nie mogą nastąpić przez bunty i rozruchy, a droga pokojową poprzez reformy, szczególnie ważne jest tutaj poparcie tych starań władz. Powinny one ustalić pożądane cele i zadania do wykonania i drogi ich realizacji. Opracowany program powinien mieć na celu przede wszystkim zwalczanie nierówności i usunięcie dyskryminacji.
- Nie mniej istotne są także zagadnienia edukacji wśród narodów rozwijających się, papież pisze o głodzie wiedzy, o tym, że poprzez wykształcenie człowiek niejako włącza się do społeczeństwa, wykształcenie podstawowe jest konieczne dla każdego człowieka, by móc uczestniczyć w życiu społeczeństwa, dlatego ważne jest zapewnienie dostępu do zdobycia tego podstawowego wykształcenia.
- Druga część encykliki poświęcona jest sposobom pomocy narodom biednym, cierpiącym. Podstawową zasadą jaka przytacza Paweł VI jest zasada iż wszelki nadmiar w krajach bogatszych powinien służyć krajom biednym, wszelkiego rodzaju nadwyżki np. żywnościowe nie powinny być więc marnowane, a przeznaczane krajom biednym. Także cześć wydatków, które przeznaczane są na zbrojenia i prowadzenia działań wojennych powinny być przeznaczane na walkę z nędzą, tutaj za przykład posłużył Bombaj.
- Istotny jest dialog między narodami bogatymi, które niosą pomoc a narodami biednymi, które tą pomoc przyjmują, gdyż wtedy pomoc będzie efektywniejsza, naród bogaty będzie znał realne potrzeby narodu potrzebującego i możliwości wykorzystania środków przez niego przekazanych. Naród biedny z kolei będzie wiedział, że przyjmując pomoc nie staje się w jakikolwiek sposób zależny od państwa, które niesie pomoc, muszą także znać warunki na jakich np. odbywałaby się ewentualna spłata pożyczonych funduszy, jeżeli będzie chodziło o pożyczkę.
- Octogesima adveniens: list ten został napisany w osiemdziesiąta rocznicę encykliki Rerum Novarum 15 maja 1971. Dokument ten przedstawia w syntetyczny sposób obraz współczesnego świata. W świecie tym istnieją poważne różnice gospodarcze, kulturowe, w poziomie przemysłu. Pojawiają się konflikty polityczne, ekonomiczne i społeczne. Papież rozważał w liście sytuację ludzi wplątanych w problemy jakie niesie za sobą industrializacja i postęp cywilizacyjny. Szczególnie groźne dla papieża wydają się konflikty społeczne, dlatego uważa, że nie należy oszczędzać sił intelektualnych i środków materialnych do ich złagodzenia i rozwiązania.
- List podejmuje min. Temat urbanizacji, zauważa się przeludnienie miast, cywilizacja rolnicza ustępuje, ponieważ rolnicy znajdują się w złej sytuacji materialnej zmusza ich to do przesiedlenia się na obrzeża wielkich miast, gdzie nie ma równowagi. Nadmierne tendencje urbanizacyjne rujnują obyczaje i instytucje od wieków przyjęte, jak rodzinę, wspólnoty sąsiedzkie, a nawet same podstawy wspólnoty chrześcijańskiej.
- List podejmuje także kwestię mediów we współczesnym świecie, stwierdza, że media odgrywają wielką rolę w życiu ludzi. Przynoszą korzyści, gdyż ułatwiają przepływ informacji, są one także potężną siłą, którą należy kontrolować, interesować się ich działalnością, one mają służyć człowiekowi a nie niszczyć dziedzictwo kulturowe.
- Ostatni rozdział listu nosi tytuł „Wezwanie do działania” w którym papież wzywa do angażowania się w prace na rzecz dobra ludzkości.