Claude Henri de Saint-Simon
- Pozytywizm: nieustanne hołdowanie nauce doprowadzilo do sformulowania mysli o dochodzeniu kazdej dziedziny wiedzy do stadium pozytywnego, po wyjsciu z wpierw z teologicznej a nastepnie metafizycznej fazy (pozniej te mysl rozwinal Comte).
- Historiozofia: uważał, że społeczeństwo to nie tylko federacja jednostek, lecz swoisty organizm, odpowiadający konstrukcją mechanizmowi ludzkiego ciała. W pierwszym okresie twórczości Saint-Simona fascynowała organiczna koncepcja społeczeństwa. Wywodził stąd swoistą tezę historiozoficzną, sądząc, że społeczeństwo przechodzi wszystkie fazy, jakie są udziałem życia człowieka. Wyróżniał epokę dzieciństwa, młodości, dojrzałości i starości w życiu społecznym. Epoka dzieciństwa to okres konstrukcji wielkich budowli starożytności. W epoce młodości pojawia się sztuka (okres starożytnej Grecji). W wieku dojrzałości, który zaczyna państwo Rzymian, ludzkość jest dynamiczna, zaborcza i zdobywcza. W okresie starości społeczeństwo jest rozwinięte intelektualnie i dzięki wiedzy, a nie sile, człowiek dominuje. Uważał, że ludzkość jego czasów znajdowała się w końcu fazy dojrzałości (odpowiadającej wiekowi 40 lat u jednostki). Przechodzenie do poszczególnych faz oznacza postęp, ale nie odbywa się bezkonfliktowo. To bardziej proces rewolucyjny niż ewolucja.
- Saint-Simon odrzucał przekonanie części zwolenników prawa natury, iż złoty okres ludzkości znajduje się na początku jej cywilizacji. Uważał, że epoka ta dopiero czeka ludzi, a jej źródłem ma być praca i w jej następstwie produkcja, która zaspokoi wszechstronne potrzeby społeczne. Saint-Simon miał tu na myśli wszelką działalność twórczą i nie był zafascynowany jedynie prostym fizycznym wytwarzaniem. Przyszłość społeczeństwa to epoka industrii. Jego pojęcie industrii jest bardzo pojemne. To już nie tylko działalność naukowa, która go wcześniej wyłącznie fascynowała, to wszelka działalność wytwórcza.
- Plan przyszłego społeczeństwa, model industrialny: Saint-Simon sądził, że we współczesnych mu czasach społeczeństwo wyraża dążenie do zorganizowania się w sposób najpełniej odpowiadający rozwojowi nauki i industrii. W tej sytuacji władza duchowa powinna być powierzona uczonym, świecka zaś - induslrialistom. Tylko oni mogą zorganizować nowe społeczeństwo, bowiem uczeni posiadają odpowiednie siły intelektualne, a industrialiści środki materialne. Industria jako siła wytwórcza wymaga zrekonstruowania całego systemu społecznego w taki sposób, by mogła efektywnie się rozwijać. Wszelkie instytucje i urządzenia społeczne mają być weryfikowane pod kątem sprzyjania lub przeszkadzania industrii.
- Wraz z rewolucją rozpoczyna się nowy, przejściowy okres, pełen wstrząsów społecznych, zmierzający ku skonstruowaniu społeczeństwa industrialnego. Okres przejściowy to wyłanianie się jedynej wartościowej klasy społecznej, klasy industrialnej. Tworzą ją ludzie, którzy zajmują się wszelką działalnością wytwórczą. Są to zarazem wszyscy uczestnicy wytwarzania, zarówno robotnicy, jak i właściciele, rolnicy i kupcy, również uczeni, artyści i administratorzy. Dzięki nim dotychczasowa eksploatacja ludzi przez ludzi stać się ma naukową, wydajną i społeczną eksploatacją Ziemi. Ma to być eksploatacja rzeczy a nie ludzi. Proces ten wymaga innej organizacji społeczeństwa. Dotychczas jego fundamentem była władza wykorzystująca ludzką niewiedzę. W nowym społeczeństwie władzę zastąpi racjonalne administrowanie. Społeczeństwo zbudowane z wykorzystaniem nauki przezwycięży dotychczasowe rozproszenie i egoizm, kierować się będzie planowym społecznym wytwarzaniem w celu zaspokojenia w maksymalny sposób ludzkich potrzeb.
- Model ustrojowy: Sait-Simon próbował ustalić, czym powinien się charakteryzować najlepszy ustrój państwowy. Z punktu widzenia metody rządzenia to taki ustrój, w którym wszelkie istotne sprawy społeczeństwa rozwiązywane są poprzez kojarzenie interesu ogólnego społeczeństwa z interesami partykularnymi jego poszczególnych części. Powstać zatem muszą: zarząd intersów ogólnych i zarząd interesów partykularnych. Każdy z nich ma prawo opracowywania projektów ustawodawczych. Jednak uchwały żadnego z nich nie mogą stać się obowiązujące bez akceptacji drugiego. W ten sposób kojarzenie interesów zapewni dobre prawa. Podstawą ustroju jest więc równowaga władz. Gwarantować ma tę równowagę tzw. władza regulująca lub miarkująca. Jej zadaniem jest niedopuszczenie do przewagi którejkolwiek z dwu władz. Posiada ona prawo ponownego badania rozpatrywanych i ważnych dla wszystkich spraw, może poprawiać wadliwe ustawy lub je odrzucać. Jest też wyposażona w prawo inicjatywy ustawodawczej, która może być przedmiotem rozpoznania tych dwu władz. Zdaniem Saint-Simona, to nie tylko teoria, lecz system w praktyce funkcjonujący w Anglii od stu lat.
- Wątki parareligijne: ideologia stanowi połączenie wcześniejszych myśli utopijnego socjalizmu z wartościami chrześcijańskimi, jednocześnie rozdzielając struktury Kościoła od państwa. Saint-Simon starał się dostosować poglądy chrześcijańskie do materializmu.